Εγκαίνια της έκθεσης

Επιτέλους (!)...χτες 21 Ιουνίου του 2010...έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης και ένας πολύ μεγάλος κύκλος δουλειάς έκλεισε.
Δεν έχω γνώμη για την έκθεση μου...αφού δεν την είδα!!!

Μέχρι τα μεσάνυχτα χτες ήμουν τόσο απασχολημένη με τις προετοιμασίες και μετά με τον κόσμο που την επισκέφθηκε που δεν κατάφερα να την δω όπως θα έβλεπα μια άλλη οποιαδήποτε έκθεση.
Είναι σίγουρα μια έκθεση που θέλεις χρόνο για να την δεις.
Αυτό το συνειδητοποίησα χτες από τους πρώτους πρώτους επισκέπτες.

Έχοντας δει κάποιες εκθέσεις 3d ή έχοντας συμμετάσχει σε άλλες ή σε 3d events στο εξωτερικό οφείλω να ομολογήσω ότι εδώ το κοινό αντέδρασε αρκετά διαφορετικά.

Η ομορφιά των αγαλμάτων απορρόφησε τελικά την μαγεία της τρισδιάστατης φωτογραφίας, η οποία λειτούργησε σαν όχημα για να συνειδητοποιήσει ο θεατής την έκταση της κλοπής και το μέγεθος της απώλειας αυτών των αγαλμάτων από τον τόπο τους.

Βόρειοι, νότιοι, κεντρώοι... με αισθητή την παρουσία των Αλιμιωτών...
άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι με το θέμα των κλεμμένων αγαλμάτων της Ακρόπολης, φιλότεχνοι,
εικαστικοί καλλιτέχνες,
άνθρωποι που ασχολούνται με την φωτογραφία ή την γραφιστική...
εκπαιδευτικοί..
άνθρωποι που τους απασχολεί η πολιτική και δεν απασχολούνται μαζί της...
αρχαιολόγοι(!)...
έδωσαν περισσότερο χρόνο από αυτόν που περίμενα για να την δουν την έκθεση και να γράψουν την γνώμη τους στο "βιβλίο πρακτικών" που έχω ανοίξει και θα τη συνοδεύει από εδώ και πέρα παντού.

Γιατί ένας επίπονος για μένα κύκλος έκλεισε αλλά ένας άλλος μεγαλύτερος έχει ανοίξει.
Η περιοδεία της έκθεσης σε δήμους και σχολεία όλης της χώρας.
Ελπίζω να βρω συμπαραστάτες και βοηθούς σε αυτήν την προσπάθεια.

Ευχαριστώ όλους όσους (με διαφορετικούς τρόπους ο καθένας) με βοήθησαν μέχρι τώρα - από τον φίλο μου 3d multimedia artist στη Γερμανία, τον Μαx Hoff, που ήταν η αφορμή που ασχολήθηκα με το 3d και δάσκαλός μου στα πρώτα βήματα, μέχρι την καθαρίστρια που καθάρισε την αίθουσα λίγο πριν τα εγκαίνια και έβαλε την τελευταία πινελιά στην έκθεση - αλλά μάλλον την μεγάλη βοήθεια θα την χρειαστώ από εδώ και μπρος.

Να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω και όλους αυτούς που προσπάθησαν να μου βάλουν τρικλοποδιές για να με κρατήσουν πίσω. Τελικά από ότι φαίνεται κατάφερα τα πισωγυρίσματα να τα μετατρέψω σε χώρο όχι για να σταθώ πίσω, αλλά σε χώρο για να πάρω φόρα να πάω πιο μπροστά.

Φυσικά - τελικά - τα κλασσικά ισχύουν.
Ευχαριστώ τον μπαμπά μου, τη μαμά μου... μα πιο πολύ τον σύντροφο μου και το γιό του.
Το ιππικό που ήρθε και μας μάζεψε τα μεσάνυχτα!
Την φίλη, αρχαιολόγο και συντηρήτρια και 1η επισκέπτρια (την βλέπεται στην φωτογραφία)που στην τελευταία κρίση πανικού μου με βοήθησε να βάλω τις φωτογραφίες της βόρειας ζωφόρου στην σωστή σειρά!

Φιλιά σε όλους!
Σας περιμένω μέχρι το τέλος στις 30 Ιουνίου!
Kika