1η ΜΕΡΑ ΕΚΘΕΣΗΣ!

Δεν μου αρέσει να φωτογραφίζω τον κόσμο την ώρα που κοιτάει την έκθεση γιατί έχω φωτογραφήσει πολύ και λέω να ξεκουραστώ και να συζητάω με τους επισκέπτες. Επίσης αισθάνομαι σα να κρυφοκοιτάζω την ώρα που χαλαρώνουν χαζεύοντας τις τρισδιάστατες εικόνες.
Τελικά σήκωσα κάποια στιγμή την μικρή ροζ μηχανή μου -που κουβαλάω πάντα για ώρα ανάγκης και για γούρι- και για κάποια λεπτά κατέγραψα μερικές στιγμές για ενθύμιο.
Οι κουβέντες όλες ήταν θερμές. Όλος ο κόσμος ήταν μες την γλύκα. Μια γλυκύτητα που δεν την συναντά γενικά και ειδικά στις μέρες μας.
Ξεκίνησε καλά. Μια (άγνωστη μου) Ελληνίδα που μένει στην Γαλλία (συνονόματη μου!) μπήκε 1η στον χώρο.
Έφυγε δίνοντας μου θερμές ευχές για την συνέχεια. Μόνο που δεν αγκαλιαστήκαμε. Ακριβώς μετά ακολούθησε ένας Γάλλος που μένει στην Ελλάδα με τα 2 πιτσιρίκια του. Είναι χάρμα να βλέπεις πιτσιρίκια να χαζεύουν φορώντας τα γυαλιά. Γέρνουν δεξιά, αριστερά, μπρος, πιο πίσω σε κάθε εικόνα.
Μετά... το απόγευμα έφτασα να μην προλαβαίνω να δίνω τα γυαλιά στον κόσμο. Μίλησα με όσους πρόλαβα. Στο "βιβλίο των πρακτικών" έχουν καταγραφεί τα σχόλια αρκετών.
Ευχαριστώ
Κίκα