Let hours pass

 Let hour show as we stomp across this snow

Dream into the trip

Everything is ours for a few hours

Let hours pass as we shrink into the fuss

Κάποιες μικρές στιγμές

μια ευχή αναδύεται,

από την αυταπάτη της κανονικότητας,

την πλάνη της ευχής,

την ψευδαίσθηση της στιγμής

Κάποια μικρή ευχή 

μια στιγμή

αναδύεται

Να ζήσω σαν να έχω ξεχάσει

τη λέξη τέλος

Έξω από πεπραγμένα όρια

Μακριά από υπναγωγά αγγίγματα

Περιελίσσομαι και χάνομαι

στο βάρος μιας τελείας.

Χμμμμμ!!!!

Δεν είναι μόνο τα πεπραγμένα όρια και τα υπναγωγά αγγίγματα….

Είναι και οι μύθοι, οι αυτοβαυκαλισμοί σε παρελθοντικές σταθερές, οι εγκλωβισμοί, οι ταμπέλες, η επιφάνεια, η έλλειψη νοήματος να βρεις την αλήθεια σε μια ηττοπαθή κοινωνία.

Έχω βαρεθεί τις μυθολογικές μαλακίες…

Εμείς και τα παιδιά μας απόγονοι μιας τυχαίας κλοπής σπέρματος και κληρονόμοι της εσώτερης κενότητας μας….

Ταξιδεύω στους μύθους μου, ονειρεύομαι μέσα στα παραμύθια μου, λικνίζομαι στις κούνιες των σχημάτων μου, εκστασιάζομαι στις παλέτες των χρωμάτων μου….

ένα κλειστό σύστημα που μυρίζει αυτοϊκανοποίηση, χρησιμοποιεί τη γεύση για να αναγνωρίσει τα γνώριμα και την αφή για να επιβεβαιώνει τα σύνορα της πεπερασμένης θνητότητας….

Τι γίνεται με τις μισές αλήθειες, τι μικρές ατιμίες, τα ηλίθια ψέματα, το δήθεν που εισχωρεί στο πάντα και το κάνει κοάλα;

…το αντικείμενο της ιστορικής γνώσης είναι αφ΄ εαυτού σημαίνον ή συγκροτημένο από σημασίες, η εξέλιξη του ιστορικού κόσμου είναι ipso facto εκδίπλωση ενός κόσμου σημασιών….

κάπου εκεί η ενότητα της ύπαρξης ουσίας και φαινομένου διαρρυγνύει τα ιμάτια της….

κάπου εκεί η φαντασίωση του ξαναζωντανέματος των νεκρών φαντάζει αστεία μπρος την αδυναμία του ξαναζωντανέματος των ζωντανών….

κάπου εκεί η έλλειψη φαντασίωσης άλλων δυνατοτήτων θεμελίωσης της πραγματικότητας, έξω από τις αντανακλάσεις του πραγματικού, κάνει την ενεργό πραγματικότητας να μοιάζει καταβεβλημένη από βαρύ σύνδρομο νοητικής στέρησης… τις ιδεολογίες κλινίρης από αθεμιτογαμία και την ποίηση αναβαπτισμένη σε τραγικά ανεπάγγελτη παράδοξη ατραξιόν….

Λίγη φαντασία στον έρωτα…please!!!

Κοιμήθηκα μολυσμένη και ξύπνησα βρεγμένη από ένα όνειρο όπου στις 2 Κίκα δίναν και 1 δώρο… θα φταίει το κολπικό υπόθετο σκέφτηκα… θα φταίει ότι ακόμα πουλάει η απάτη ότι ο καθένας φαντασιώνεται ότι θέλει και δυστυχώς εγώ εδώ και 14 χρόνια ζω αποκλειστικά από την παραγωγή φαντασιώσεων….

Τα κλισέ κυβερνούν…. να΄ χαμε να λέγαμε και γόπες να φουμέρναμε!!!

Ανάμεσα σε 2 γόπες φαντασιώθηκα ότι πήρα μια Παλαιστινιακή μαντίλα, τη φόρεσα ζωνάρι και άφησα τη μια άκρη της να κρέμεται…. Με λυμένο το ζωνάρι σεργιανούσα πάλι… με την πέτρα στο χέρι και την χειροβομβίδα στο στόμα.

Ρουφιάνοι αιμοδότες αφήστε μας να πεθάνουμε στεγνοί και αυτόχειρες παρθένοι να ταξιδέψουμε πετώντας στην κηδεία των ουρανών….

Φίλοι μου ΛΑΜΟΓΙΑ

….ραντεβού στον κήπο των ελαιών να ανταλλάξουμε καυτά ομοφυλοφιλικά, αιμομικτικά γλωσσόφιλα ….

24 Μαρτίου 2005 21∶08∶17