Στις 27 Αυγούστου 2014 μία ομάδα ανθρώπων σ'ένα χωριό
αποφάσισε να μη δεχτεί να περάσει άλλον ένα χειμώνα σε νάρκωση.
Εκείνη τη μέρα βγήκαν κάποιοι από τα σπίτια, σηκώθηκαν άλλοι από τα καφενεία,
και όλοι μαζί συγκεντρώθηκαν στο παλιό δημοτικό σχολείο.
Το πρωί στις 30 Αυγούστου όλα ήταν ίδια πάλι.
Τα πουλιά στο χωριό κελαηδούσαν.
Η ζωή στη χώρα συνέχιζε να είναι αβέβαιη, και ο κόσμος μουδιασμένος.
Όμως κάπου είχε γίνει ένα ξεκίνημα. Μια ομάδα δούλευε για το καταστατικό,
μια άλλη άρχισε να ξύνει τοίχους και να καθαρίζει αίθουσες.
Οι μάστορες, κουρασμένοι απ'την πολλή αναδουλειά,
έπιασαν πάλι σφυριά και βαριοπούλες στα χέρια τους.
Το σύνθημα δόθηκε, “όταν κλείνει ένα σχολείο, ανοίγουμε χώρο πολιτισμού”.
Γέννησαν όλοι μαζί την ιδέα.
Ήρθαν άλλοι 50 που έβαλαν πλάτη, κι άλλοι 100 που φύσηξαν με δύναμη.
Το παιδί βαφτίστηκε, “Πολιτιστικός Σύλλογος Καλλιανίου”.
Ο στόχος σαφής, να σπάσει η παγωμάρα του ατελείωτου χειμώνα,
να κουνήσει ο καθένας την πέτρα που του αναλογεί, και μαζί να περάσουμε στην απέναντι όχθη.
Μακριά απ' την παραίτηση, τη βαρεμάρα και την κατήφεια.
Να ζωντανέψουμε ξανά το παλιό σχολείο του χωριού, ν'ακουστούν και πάλι φωνές παιδιών μέσα
του. Μικρών και μεγάλων.
Να δημιουργήσουμε ένα χώρο συνάντησης και δημιουργίας,
ένα χώρο πολιτισμού και δραστηριοτήτων, που θα δώσει πνοή στο χωριό, και γιατί όχι,
σε όλη την περιοχή γύρω του.
Με την ευχή να γίνει παντού.
Οι άνθρωποι να ενδιαφερθούν πραγματικά για τη ζωή και τον τόπο τους.
Να πάρουν την τύχη στα χέρια τους.
