5η, 6η και 7η μέρα ΈΚΘΕΣΗΣ

Στο 4ο δημοτικό θα την φέρεις;

Η 7η μέρα της έκθεσης έκλεισε πολύ όμορφα, με την φίλη μου την Ελένη να έχει μόλις περάσει τις εξετάσεις ειδικότητας στην παθολογία και άλλους, παλιούς και νέους, φίλους καλούς μέσα στο χώρο της έκθεσης όπου άναψαν οι συζητήσεις. Φυσικά η Ελένη απαντώντας στην ερώτηση μου "γιατί εγώ πλέον τις βλέπω 3d τις φωτογραφίες μου και χωρίς τα γυαλιά" έδωσε τον τόνο, εξηγώντας απίστευτες λεπτομέρειες για το πώς λειτουργούν οι νευροδιαβιβαστές και ο εγκέφαλος μας.
Έλλειψη της έκθεσης αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχει ένα κείμενο που να επεξηγεί τον τρόπο φωτογράφησης και επεξεργασίας Αυτό το μήνυμα το πήρα από πολλές πλευρές και με διάφορους τρόπους. Εντέλει, εκτός από τα παιδιά, όλοι ρώτησαν το πώς.
Επιγραμματικά.. Πάρα πολύ πειραματισμό εδώ και 6-7 χρόνια. Τόσο σε επίπεδο φωτογράφησης όσο και επεξεργασίας Στην εξέλιξη της μεθόδου...κατέληξα να παίρνω πάρα πολλές λήψεις για να δημιουργήσω κάθε μία φωτογραφία. Αφού πλέον έχω σκηνοθετήσει στο μυαλό μου τί 3σδιάστατη εικόνα θέλω και έχω κάνει τα δοκιμαστικά μου οργανώνω τις λήψεις έχοντας πάντα στο μυαλό μου ποιο θέλω να είναι το τελικό αποτέλεσμα. Αν ένας φωτογράφος κάνει 10 λήψεις για να πάρει 1 καλή, εγώ πρέπει να πάρω 5χ10. Τόσες περίπου, 5 με 6, επεξεργάζομαι τελικά. Με πολύ πολύ μικρές αποστάσεις μεταξύ του και πολύ μικρές διαφορετικές γωνίες λήψης. Αφού μελετήσω όλο το υλικό διαλέγω τις 5 με τις οποίες θα δουλέψω.
Δεν υπάρχει θαυματουργή κάμερα ή λογισμικό.
Όλα γίνονται χειροκίνητα και βάση της καλλιτεχνικής ευαισθησίας και αισθητικής και από την εμπειρία από τα πειράματα και μετά δουλεύονται σιγά σιγά σιγά όπως ένα γλυπτό μέχρι να πάρουν την τελική μορφή τους.
Δοκίμασα πάρα πολλές μηχανές.
Για την δουλειά τη δική μου η πιο αξιόπιστη αποδείχτηκε η Canon EOS 5D Mark II.
Το PHOTOSHOP το χρησιμοποιώ 18 χρόνια και το ξέρω καλύτερα και από το σπίτι μου.
Αυτή η δουλειά που παρουσιάζω στην έκθεση μου πήρε 2 χρόνια δουλειάς.
Αυτά με τα τεχνικά για τώρα.
....................
Μιλούσα με την μαμά του πιτσιρικά που βλέπετε στην τελευταία φωτο για τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα της έκθεσης και ότι θέλω να την πάω σε σχολεία και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Αυτός παρακολουθούσε τη συζήτηση. Μου έσκασε ένα χαμόγελο και με ρώτησε μέσα στην καλή χαρά "Στο 4ο δημοτικό θα την φέρεις;"
Μανάδες και μπαμπάδες με παιδιά πέρασαν πολλοί.
Άνθρωποι από όλες τις ηλικίες.
Μέχρι το Σάββατο το μεγάλο μείον ήταν τα ζευγάρια. Είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν ο έρωτας έχει φύγει εξόριστος από αυτήν την πόλη.
Το Σάββατο όμως το πρωί τελικά τις πρώτες ώρες έμπαιναν μόνο ζευγάρια, κάποια έβλεπαν την έκθεση πιασμένα χέρι χέρι. Ουφ! Τελικά δεν έχουν χρόνο να βρεθούν τις καθημερινές.
Τέλος για σήμερα... ευχαριστώ το τμήμα δημοσίων σχέσεων της εταιρείας Αττικό Μετρό που φιλοξενεί τα αφισάκια μου στους πίνακες πληροφοριών του για το κοινό!!!
Σχετική φωτό στην αρχή.

3η και 4η ΜΕΡΑ ΕΚΘΕΣΗΣ

Σαν να άνοιξα μια καινούργια πόρτα και μπήκαν στην πραγματικότητα μου οι Αθηναίοι που έψαχνα.

•πολύχρωμοι φοιτητές φωτογραφίας,
•νέοι από Κέντρα Ημέρας που μου γράφουν την γνώμη τους για την δουλειά μου με τρόπο που αποδεικνύει ότι φεύγοντας έχουν αντιληφθεί σφαιρικά το εγχείρημα μου,
•κομψές γιαγιάδες με το πιο κοριτσίστικο χαμόγελο και την πιο παιχνιδιάρικη διάθεση,
•διανοούμενοι που από φοιτήτρια κρεμόμουν από τα χείλη τους και που θα ευχόμουν να έρθουν να δουν τη δουλειά μου να περνούν πολύ χρόνο μέσα στα τρισδιάστατα γλυπτά μου,
•φωτογράφοι που είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν μαζί μου τις απίστευτες (και απίστευτα βαρετές για μη φωτογράφους) λεπτομέρειες της τεχνικής της δουλειάς,
•γλυκύτατοι παππούδες που παρακαλάω να ακούσω την επόμενη κουβέντα τους που γλωσσικά δεν έχει αλωθεί από τις mainstream εκφράσεις,
•μανάδες με κόρες που φορώντας τα γυαλιά κοιτούν την έκθεση παρέα συζητώντας και κινούνται με τέτοια αρμονία σαν να ακολουθούν μια χορογραφία που την δουλεύουν χρόνια,
•φιλόλογοι που μπαίνοντας καταλαβαίνω ότι το μάτι τους δεν έχει ακόμα καθαρίσει από τις τελευταίες εξετάσεις αλλά βγαίνοντας το βλέπεις να έχει γεμίσει το βλέμμα τους ευχάριστη έκπληξη,
•ζωγράφοι που έρχονται και 2η φορά για να ξαναδούν την λεπτομέρεια από το γλυπτό που ξεχώρισαν και κάνουν και χρέη ξεναγού στον φίλο που έφεραν,
•αρχαιολόγοι που δηλώνουν ότι δεν περίμεναν να είναι έτσι η δουλειά και θα ξανάρθουν γιατί έπρεπε τελικά να έχουν περισσότερο χρόνο (3 μου το είπαν αυτό και δεν ξέρω αν η δυσπιστία ή η λεπτομερειακή παρατήρηση είναι η διαστροφή του δικού τους επαγγέλματος)........
Άνθρωποι που, όπως ήθελα, δεν έρχονται με "πλυμένο εγκέφαλο" γιατί η έκθεση πολυδιαφημίστικε και είναι must.
Άνθρωποι που, όπως ήθελα, έχουν καθαρή ματιά αφού κανένας δεν τους είπε για την έκθεση λέξεις όπως φοβερή, φανταστική, πολύ καλή.
Άνθρωποι που έψαξαν να την βρουν και να την ξεχωρίσουν, ενώ είναι πολύ καλά κρυμμένη, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες που γίνονται στην πόλη μας αλλά αυτοί επιμένουν να μην πηγαίνουν με οδηγό πόλης και να ακολουθούν το ένστικτο και το γούστο τους και την περιέργεια τους.
Άνθρωποι που τυχαία έπεσαν πάνω της και βγήκαν με ξαναεπιβεβαιωμένη την βεβαιότητα, που στις μέρες μας κλονίζεται ισχυρά, ότι υπάρχουν και ευχάριστες εκπλήξεις!
Άνθρωποι που, φύση αισιόδοξη εγώ, πιστεύω ότι θα κρίνουν με τη αθόρυβη και όχι φλύαρη και όχι διατυμπανισμένη σοφία τους το άμεσο μέλλον αυτής της χώρας.
Η κρίσιμη μάζα που την κρατάει την τελευταία στιγμή στα πόδια της γιατί αυτοί έχουν βήμα σταθερό και δεν πάνε εύκολα με το ρεύμα που προσπαθεί να τους παρασύρει εύκολα.
Σαν τους συνταξιούχους υγειονομικούς, που έχουν έκθεση ζωγραφικής στην δίπλα αίθουσα από εμένα, που επειδή όταν ήταν εν ενεργεία δεν πλούτισαν με φακελάκια και κομπίνες προμηθειών και μίζες φαρμακευτικών ενώ και τις ευκαιρίες είχαν και το ρεύμα τους τραβούσε εκεί, έχουν ανάγκη την σύνταξη που τώρα τους πετσοκόβουν και διαλύουν το ασφαλιστικό ταμείο τους και τους δίνουν 10 φορές χειρότερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από αυτήν που πολλές φορές πρόσφεραν οι ίδιοι δωρεάν στους μη έχοντες.
Δεν έχει μέλλον ένα κράτος που λειτουργεί εκδικητικά στους πολίτες που αποτελούν την υγιή βάση στήριξης του.
Δεν έχει μέλλον ένα κράτος που λειτουργεί εξοντωτικά απέναντι στους νέους του.
Δεν έχει μέλλον ένα κράτος που αδιαφορεί για τους καλλιτεχνικούς δημιουργούς του.
Κάτι άλλο αργά ή γρήγορα πρέπει να βάλουμε στην θέση του.
Μέχρι τότε... η έκθεση την Τρίτη 29 Ιουνίου κατά την διάρκεια της πανεργατική πορείας για το ασφαλιστικό θα παραμείνει κλειστή.
Το σωματείο μου, μαζί με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία, θα είναι στον δρόμο και εγώ μαζί τους.Κίκα

2η ΜΕΡΑ ΕΚΘΕΣΗΣ!

Περίεργη μέρα... Ξεκίνησε με την επίσκεψη 4 Αγγλίδων που αφού είδαν με ενθουσιασμό την έκθεση έγραψαν στο "βιβλίο πρακτικών"..."συγνώμη που οι Βρετανοί έκλεψαν τα αγάλματα σας"! Το πρωί επίσης εμφανίστηκε ένας φίλος από τα πολύ παλιά, που μένει μόνιμα εδώ και πολλά χρόνια στο βοριεοανατολικότερο άκρο της Ελλάδας, στην Σαγιάδα της Ηγουμενίτσας. Μετά από μια πολύ πολύ σοβαρή περιπέτεια της υγείας του, το να έρθει και μόνο μέχρι την Αθήνα ήταν άθλος και θαύμα. Στο βιβλίο έγραψε μόνο το όνομα του. Κράτα γερά ρε φίλε!
.....................................
Η μέρα έκλεισε με προτελευταίο επισκέπτη έναν αρχαιολόγο. Μάλλον είχε ξεκλέψει λίγο χρόνο για να έρθει γιατί ομολόγησε ότι δεν περίμενε οι φωτογραφίες να έχουν τέτοιες λεπτομέρειες και ότι χρειάζεται τελικά να ξανάρθει για να την ξαναδεί την έκθεση. Σημαντική παρατήρηση ότι του άρεσαν τα κείμενα. Όχι πολλά, όχι κουραστικά. Όσα χρειάζονται. Συζητώντας για τις νότιες μετόπες μου είπε ότι είναι τα μόνα γλυπτά όπου αρχαίοι Έλληνες δείχνουν δύσμορφα πρόσωπα γιατί συμβολίζει η Κενταυρομαχία την πάλη με το χάος. Του είπα ότι γι' αυτό και εγώ στο άνοιγμα της έκθεσης είπα ότι "η μάχη του Ελληνικού λαού για επιβίωση έχει αρχίζει και μοιάζει πιο πολύ με την μάχη των Λαπιθών με τους Κενταύρους" και αποχώρησε βιαστικός ενώ κουνούσαμε και οι δύο το κεφάλι μας.
Ακριβώς μετά, ενώ ετοιμαζόμουν να κλείσω ήρθε ένας φοιτητής από την Κόστα Ρίκα που είναι εδώ και παρακολουθεί ένα πρόγραμμα του Πανεπιστημίου. Μαθαίνει Ελληνικά και μάλιστα το 95% της συζήτησης μας έγινε στα Ελληνικά.
Έκανε πρακτική διαβάζοντας τα κείμενα -2 φορές άνοιξε το λεξικό του- και καταλήξαμε σε με μια μεγάλη συζήτηση. Ξεκίνησε με το ότι του άρεσε που υπάρχει μουσική στον χώρο, ότι βοηθάει πολύ. Ακόμα ότι η έκθεση δεν είναι "φωτογραφία - φωτογραφία" αλλά με το τρισδιάστατο αποκτάει άλλο ενδιαφέρον.
Έχω καταλάβει, μου είπε, ότι εσείς οι Έλληνες θέλετε να μαζέψετε όλα τα αρχαία σας από όλον τον κόσμο στην Ελλάδα αλλά οι Έλληνες δεν πηγαίνουν σε μουσεία! Τί τα θέλετε;
Ωραία απορία! Του απάντησα ότι έχει δίκιο κατά το ήμισυ. Υπάρχουν πολλοί που πηγαίνουν και σε μουσεία και σε εκθέσεις αλλά ότι οι περισσότεροι είναι πνιγμένοι στην καθημερινότητα και στα προβλήματα τους και επίσης ότι αυτό το μαθαίνεις από παιδί. Γι' αυτό και εγώ θεωρώ σημαντικό η έκθεση να πάει σε σχολεία.
Μετά από αυτό, φαίνεται του φάνηκα επεξηγηματική, μου ξετύλιγε πολλές άλλες απορίες του.
-Αφού ο λαός σας έχει οικονομικό πρόβλημα πώς είναι όλοι στα καφέ και στα μπαρ;
(Εσύ βλέπεις αυτούς που είναι έξω, δεν βλέπεις αυτούς που είναι στα σπίτια τους. Είναι πάρα πάρα πολλοί που δεν έχουν ούτε για μια βόλτα έξω. Δεν ξέρεις πόσα καφέ ετοιμάζονται να κλείσουν)
-Τί κάνουν σπίτι τους; (κάθονται και βλέπουν τηλεόραση που τους πλένει το κεφάλι)
-Τί θέλετε τόσες πολλές πανάκριβες εκκλησίες που τις έχετε κλειστές και μέσα δεν είναι κανένας; Πολύ πλούτος. Γιατί δεν δίνετε λίγο από αυτόν τον πλούτο για να βοηθηθεί ο λαός σας που μου λες ότι έχει πρόβλημα. (του εξήγησα λίγο πώς είναι η σχέση κράτους - εκκλησίας εδώ και έκλεισα με το ότι εγώ προσωπικά εκνευρίζομαι πολύ όταν βλέπω νέες πανάκριβες εκκλησίες να χτίζονται ενώ έχουμε σχολεία που είναι ερείπια και σχολεία με τα παιδιά στριμωγμένα)
Είπαμε και πάρα πολλά άλλα. Για τον Έλγιν, για την κουλτούρα της βαρβαρότητας, για το νέο αρχαιολογικό μουσείο, γιατί ένα χρόνο μετά τα εγκαίνια του το υπουργείο μας δεν λέει κουβέντα ούτε επετειακά, για τις καταστροφές του Παρθενώνα, για την τεχνική που χρησιμοποίησα για να φτιάξω τις τρισδιάστατες φωτογραφίες, για το άλογο που είναι στην έκθεση και είχε την αίσθηση ότι μπορούσε να το πιάσει.
-Τελικά πώς θα τα πάρετε πίσω;
Δεν ξέρω απάντησα. Όταν σταματάει η λογική αρχίζει η τρέλα. Οι Έλληνες έχουμε τρέλα. Θα μαζευτούμε πολλοί, θα κάνουμε κατάληψη στο Βρετανικό και θα φύγουμε παίρνοντας 1 μικρό, (είναι και βαριά αυτά) τον κορμό του Ποσειδώνα. Ο κλέψας του κλεψαντος!
Θα ξανάρθει μαζί με άλλους συμφοιτητές του μου είπε. Μόλις τελειώσει το τμήμα των ελληνικών του εδώ θα πάει στο Λονδίνο και θα επισκεφτεί το Βρεττανικό μουσείο.
Λυπάμαι τον φύλακα του Βρετανικού που θα πέσει στα χέρια του και στον χείμαρρο των ερωτήσεων του.
Μάζεψα τα κομμάτια μου και έκλεισα την αίθουσα. Η προετοιμασία και η καθημερινή παρουσία τόσες ώρες στην έκθεση με έχει εξουθενώσει.

1η ΜΕΡΑ ΕΚΘΕΣΗΣ!

Δεν μου αρέσει να φωτογραφίζω τον κόσμο την ώρα που κοιτάει την έκθεση γιατί έχω φωτογραφήσει πολύ και λέω να ξεκουραστώ και να συζητάω με τους επισκέπτες. Επίσης αισθάνομαι σα να κρυφοκοιτάζω την ώρα που χαλαρώνουν χαζεύοντας τις τρισδιάστατες εικόνες.
Τελικά σήκωσα κάποια στιγμή την μικρή ροζ μηχανή μου -που κουβαλάω πάντα για ώρα ανάγκης και για γούρι- και για κάποια λεπτά κατέγραψα μερικές στιγμές για ενθύμιο.
Οι κουβέντες όλες ήταν θερμές. Όλος ο κόσμος ήταν μες την γλύκα. Μια γλυκύτητα που δεν την συναντά γενικά και ειδικά στις μέρες μας.
Ξεκίνησε καλά. Μια (άγνωστη μου) Ελληνίδα που μένει στην Γαλλία (συνονόματη μου!) μπήκε 1η στον χώρο.
Έφυγε δίνοντας μου θερμές ευχές για την συνέχεια. Μόνο που δεν αγκαλιαστήκαμε. Ακριβώς μετά ακολούθησε ένας Γάλλος που μένει στην Ελλάδα με τα 2 πιτσιρίκια του. Είναι χάρμα να βλέπεις πιτσιρίκια να χαζεύουν φορώντας τα γυαλιά. Γέρνουν δεξιά, αριστερά, μπρος, πιο πίσω σε κάθε εικόνα.
Μετά... το απόγευμα έφτασα να μην προλαβαίνω να δίνω τα γυαλιά στον κόσμο. Μίλησα με όσους πρόλαβα. Στο "βιβλίο των πρακτικών" έχουν καταγραφεί τα σχόλια αρκετών.
Ευχαριστώ
Κίκα

Εγκαίνια της έκθεσης

Επιτέλους (!)...χτες 21 Ιουνίου του 2010...έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης και ένας πολύ μεγάλος κύκλος δουλειάς έκλεισε.
Δεν έχω γνώμη για την έκθεση μου...αφού δεν την είδα!!!

Μέχρι τα μεσάνυχτα χτες ήμουν τόσο απασχολημένη με τις προετοιμασίες και μετά με τον κόσμο που την επισκέφθηκε που δεν κατάφερα να την δω όπως θα έβλεπα μια άλλη οποιαδήποτε έκθεση.
Είναι σίγουρα μια έκθεση που θέλεις χρόνο για να την δεις.
Αυτό το συνειδητοποίησα χτες από τους πρώτους πρώτους επισκέπτες.

Έχοντας δει κάποιες εκθέσεις 3d ή έχοντας συμμετάσχει σε άλλες ή σε 3d events στο εξωτερικό οφείλω να ομολογήσω ότι εδώ το κοινό αντέδρασε αρκετά διαφορετικά.

Η ομορφιά των αγαλμάτων απορρόφησε τελικά την μαγεία της τρισδιάστατης φωτογραφίας, η οποία λειτούργησε σαν όχημα για να συνειδητοποιήσει ο θεατής την έκταση της κλοπής και το μέγεθος της απώλειας αυτών των αγαλμάτων από τον τόπο τους.

Βόρειοι, νότιοι, κεντρώοι... με αισθητή την παρουσία των Αλιμιωτών...
άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι με το θέμα των κλεμμένων αγαλμάτων της Ακρόπολης, φιλότεχνοι,
εικαστικοί καλλιτέχνες,
άνθρωποι που ασχολούνται με την φωτογραφία ή την γραφιστική...
εκπαιδευτικοί..
άνθρωποι που τους απασχολεί η πολιτική και δεν απασχολούνται μαζί της...
αρχαιολόγοι(!)...
έδωσαν περισσότερο χρόνο από αυτόν που περίμενα για να την δουν την έκθεση και να γράψουν την γνώμη τους στο "βιβλίο πρακτικών" που έχω ανοίξει και θα τη συνοδεύει από εδώ και πέρα παντού.

Γιατί ένας επίπονος για μένα κύκλος έκλεισε αλλά ένας άλλος μεγαλύτερος έχει ανοίξει.
Η περιοδεία της έκθεσης σε δήμους και σχολεία όλης της χώρας.
Ελπίζω να βρω συμπαραστάτες και βοηθούς σε αυτήν την προσπάθεια.

Ευχαριστώ όλους όσους (με διαφορετικούς τρόπους ο καθένας) με βοήθησαν μέχρι τώρα - από τον φίλο μου 3d multimedia artist στη Γερμανία, τον Μαx Hoff, που ήταν η αφορμή που ασχολήθηκα με το 3d και δάσκαλός μου στα πρώτα βήματα, μέχρι την καθαρίστρια που καθάρισε την αίθουσα λίγο πριν τα εγκαίνια και έβαλε την τελευταία πινελιά στην έκθεση - αλλά μάλλον την μεγάλη βοήθεια θα την χρειαστώ από εδώ και μπρος.

Να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω και όλους αυτούς που προσπάθησαν να μου βάλουν τρικλοποδιές για να με κρατήσουν πίσω. Τελικά από ότι φαίνεται κατάφερα τα πισωγυρίσματα να τα μετατρέψω σε χώρο όχι για να σταθώ πίσω, αλλά σε χώρο για να πάρω φόρα να πάω πιο μπροστά.

Φυσικά - τελικά - τα κλασσικά ισχύουν.
Ευχαριστώ τον μπαμπά μου, τη μαμά μου... μα πιο πολύ τον σύντροφο μου και το γιό του.
Το ιππικό που ήρθε και μας μάζεψε τα μεσάνυχτα!
Την φίλη, αρχαιολόγο και συντηρήτρια και 1η επισκέπτρια (την βλέπεται στην φωτογραφία)που στην τελευταία κρίση πανικού μου με βοήθησε να βάλω τις φωτογραφίες της βόρειας ζωφόρου στην σωστή σειρά!

Φιλιά σε όλους!
Σας περιμένω μέχρι το τέλος στις 30 Ιουνίου!
Kika

Η υπεροψία 10 φαραώ και η αναίδεια 1000 πιθήκων!

Ετοιμάζοντας την πρώτη μου έκθεση στην Ελλάδα, μετά από την καθολική μου απουσία για 3 χρόνια στην Γερμανία (1200 μέρες δεν πάτησα το πόδι μου) αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες. Ένας καλός φίλος τότε για να με ξεμπλοκάρει... μου είπε ότι για να κάνω αυτό που θέλω πρέπει να έχω την αναίδεια χιλίων πιθήκων και την υπεροψία δέκα φαραώ.
Έχοντας πραγματικά ζοριστεί με τις ετοιμασίες της έκθεσης αυτές τις μέρες τον ξαναθυμήθηκα!
Όταν έχουν εμφανιστεί δημοσιεύματα σε γερμανικές εφημερίδες που λένε "πουλήστε τον Παρθενώνα για να ξεχρεώσεται" καταλαβαίνω ότι μάλλον πρέπει να έχεις (προσπαθούν να μας πείσουν ότι έτσι πρέπει να είναι) την αναίδεια χιλίων πιθήκων για να πεις "φέρτε πίσω τα κλεμμένα". Τα κλεμμένα μάρμαρα, τα κλεμμένα γενικώς.
Γι' αυτόν τον λόγω κάλεσα την Νάντια Βαλαβάνη να μιλήσει στα εγκαίνεια της έκθεσης μου. Γιατί είναι από τους πολύ λίγους διανοούμενους που έχει την αναίδεια να μην θεωρεί αναίδεια να μιλήσει για το τί φτώχεια θα φέρει το ΔΝΤ και στον πολιτισμό μας.
Το θέμα με την υπεροψία των δέκα φαραώ το απάντησα επίσης.
Ο Σπύρος Μερκούρης χωρίς καμμιά υπεροψία δέχτηκε να έρθει στα εγκαίνεια της έκθεσης μου την Δευτέρα να πει δυό κουβέντες όπως ξέρει αυτός. Δεν με ξέρει. Ξέρω όμως εγώ ότι με ότι δυνάμεις έχει συνεχίζει να υπερασπίζεται το "αναιδέστατο" αίτημα της Μελίνας για την επιστροφή των κλεμμένων.
- Η τρισδιάστατη φωτογραφία παίζει σαν μικρό παιδί με τις ψευδαισθήσεις μας.
Βάζει ένα βασικό ερώτημα. Τί είναι πραγματικό και τί ψευδαίσθηση?
Μαγεία είναι η παροξυσμική γροθιά στο βουνό απέναντι?...όπως μου έγραψε ένας καλός φίλος?
Μαγεία είναι να σε έχουν πείσει ότι έχεις ένα βουνό απέναντι?
Μαγεία είναι ενώ σε έχουν πείσει για το ότι έχεις ένα βουνό απέναντι, εσύ να αποφασίζεις να του δώσεις μια παροξυσμική γροθιά?
Στην έκθεση μου προφανώς και δεν θα απαντηθούν αυτά.
Μια κουβέντα όμως έτσι και αλλιώς θα κάνουμε.
Εξάλλου η μισή έκθεση είναι αφιερωμένη στην απάντηση των Λαπιθών ενάντια στους Κένταυρους.
Μαγεία είναι η μνήμη???
Μαγεία είναι οι αγώνες γύρω από τη μνήμη???
Μαγεία είναι η λύσσα της ξαναπροσπάθειας...να αναπνεύσεις???

Οι πιο όμορφες αλήθειες όμορφα κρύβονται!

Καταρχήν θέλω να ευχαριστήσω όσους επισκέφτηκαν το φτωχό blog μου και όσους...φίλοι ή άγνωστοι... με φιλοξένησαν με τα link τους.

Για μένα το ερώτημα «είναι η 3d φωτογραφία τέχνη?» είναι εξαρχής λάθος.
Πρέπει να κάνεις σωστές ερωτήσεις για να πάρεις σωστές απαντήσεις.
Τί δεν είναι τέχνη?
Δεν είναι τέχνη σήμερα να επιβιώνει η αξιοπρέπεια σου με τα ελάχιστα;
Δεν είναι τέχνη να επιστρέφεις με θλάση στον ώμο μετά από φωτογράφηση στο Βρετανικό Μουσείο και να μην έχεις στις κάρτες μνήμης σου φωτογραφίες άξιες να τυπωθούν ή να ειδωθούν;
Η ανικανότητα μπορεί να είναι τέχνη;
Η ικανότητα;
Ο τίτλος της έκθεσης είναι επιλεγμένος.
Μιλάει για μαγεία.
Δεν υπάρχουν μάγοι. Υπάρχουν άνθρωποι που φλερτάρουν με το μαγικό.
Είναι υπαρξιακή ανάγκη.
Τα μάγια τελειώνουν όταν συγκροτείται το λογικό κομμάτι του εγκεφάλου μας.
Η τρισδιάστατη εικόνα υπάρχει 150 χρόνια και είναι παιχνίδι του εγκεφάλου. Η αίσθηση μας του τρισδιάστατου χώρου είναι εγκεφαλική λειτουργία.
Οι φωτογράφοι γνωρίζουν ότι ο εγκέφαλος επιλέγει τί βλέπει το μάτι.
Ο Αρθουρ Κλαρκ έλεγε ότι η ανθρώπινη επιβίωση έχει στηριχτεί στην ικανότητα απομόνωσης και αποκλεισμού του καταιγισμού των αισθητηριακών πληροφοριών.
Όλες οι φωτογραφίες που θα είναι στην έκθεση τις έχω τραβήξει με 1 μηχανή.
Αυτή ήταν και η βασική μου διαφωνία με τους συναδέλφους στην Γερμανία.
Τράβηξα τον δρόμο μου.
Πριν 7-8 χρόνια είμασταν καμιά 60-90 ανθρώπους στον πλανήτη που συζητούσαμε για την τρισδιάστατη φωτογραφία μέσω διαδικτύου.
Όλη η πληροφορία από τα πειράματα όλων ήταν ανοικτή.
Κάποιοι μύρισαν χρήμα και έκαναν άλλα πράγματα.
Από εταιρείες που πουλάν γυαλιά μέχρι λογισμικό που το πουλάνε και σου κάνει αυτόματα τις δισδιάστατες τρισδιάστατες και μέχρι που μπήκαν σε εργαστήρια μεγάλων πολυεθνικών για να φτιάξουν την θαυματουργή κάμερα με 2 φακούς που ο απλός χρήστης θα τραβάει με 1 πάτημα τριδιάστατες από την βάφτιση του γιού του.
Από εκείνη τη στιγμή που κάποιοι την κοινή γνώση πήγαν να την κάνουν χρήμα έπαψε η αλληλοτροφοδότηση και ο καθένας πήρε τον δρόμο του.
Εγώ τον δικό μου....
Για το κομμάτι λοιπόν που προσπαθώ να εξελίξω δείνω τις εξετάσεις μου 21-30 Ιούνη στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίνων.
Φίλοι και εχθροί είστε καλεσμένοι.

Εγκαίνια της έκθεσης με θέμα "Η μαγεία τις 3D φωτογραφίας στα κλεμμένα μάρμαρα της Ακρόπολης"

Δευτέρα 21 Ιουνίου, στις 20.00, στην αίθουσα Ιακωβίδη του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων.

Ένα χρόνο και μια μέρα μετά τα πανηγυρικά εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, που φτιάχτηκε για να στεγάσει τον κλεμμένο θησαυρό της Ακρόπολης, γίνονται και τα εγκαίνια της 3D έκθεσης με αυτό το θέμα.


Ένα χρόνο και μια μέρα μετά κάθε συζήτηση ή και ψίθυρος για την επιστροφή των "ελγινείων" έχει σκεπαστεί από τη βαριά σκιά του Δ.Ν.Τ.
Σύντομα η προσπάθεια του ελληνικού λαού για επιβίωση θα μοιάζει πιο πολύ με την μάχη των Λαπιθών με τους Κένταυρους, που ακόμα στεγάζεται στο Βρεττανικό μουσείο.


Αξίζει τον κόπο εκείνες τις ημέρες να δει κανείς αυτήν την έκθεση. Θα έχει την μοναδική ευκαιρία να φέρει κοντά του , με τα ειδικά γυαλιά, τα εκπληκτικά αυτά έργα τέχνης.


Όχι με τα εθνικιστικά του γυαλιά αλλά με τα γυαλιά του πολίτη του κόσμου που αναγνωρίζει τις κλοπές του παγκόσμιου πολιτισμού που διέπραξαν οι αποικιοκράτες σε βάρος των λαών και αυτές που συνεχίζουν να διαπράττουν οι νεοαποικιοκράτες σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης.


Αυτοί που δεν τα έχουν δει ποτέ, αλλά ακόμα και όσοι έχουν δει τα γλυπτά στο Λονδίνο, θα έχουν την ευκαιρία να τα περιεργαστούν σε εκπληκτικές λεπτομέρειες μέσω της πρωτότυπης τεχνικής τρισδιάστατης φωτογραφίας της Κίκας Παρδάκη.

Έκθεση 3D φωτογραφίας 21-30 Ιουνίου 2010

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ 3D ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ (με τη χρήση ειδικών γυαλιών 3D)

Η τρισδιάστατη φωτογραφία ανακαλύφθηκε εδώ και πάνω από 150 χρόνια.

Η Κίκα Παρδάκη κατάφερε μετά από 6 χρόνια έρευνας (αρχικά μαζί με καλλιτέχνες στο Ντύζελντορφ της Γερμανίας και έπειτα μόνη της στην Αθήνα τα τελευταία 2 χρόνια) και πολλών πειραμάτων, τόσο σε ψηφιακές όσο και σε εκτυπώσεις με τις μεθόδους της κλασσικής τυπογραφίας, να παράξει την πρώτη τρισδιάστατη φωτογραφία που μπορεί να εκτυπωθεί όπως και μια απλή φωτογραφία.

Στα πρώτα στάδια οι τρισδιάστατες φωτογραφίες δημιουργούσαν αίσθημα θολότητας και μετατόπισης των χρωμάτων. Ακόμα και τώρα τα ειδικά software που παράγουν τέτοιες εικόνες δεν προσπερνούν αυτό το πρόβλημα.

Η τεχνική που έχει αναπτύξει η Κίκα Π. μοιάζει περισσότερο με την τεχνική ενός γλύπτη ο οποίος αφού φροντίσει να αποκτήσει το ειδικό κράμα της πρώτης ύλης του (πολλές φωτογραφίες από διαφορετικές αποστάσεις και γωνίες οι οποίες συνθέτονται) μετά σιγά σιγά με αλλεπάληλες παρεμβάσεις στην επιφάνεια καταφέρνει να δώσει την τελική μορφή.

Η Κίκα Παρδάκη παρουσιάζει την πρωτότυπη μέθοδο ειδικής δημιουργικής φωτογράφησης και επεξεργασίας εικόνων η οποία δίνει σαν τελικό αποτέλεσμα μοναδικές στερεοσκοπικές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης και μοναδικής ποιότητας οι οποίες φαίνονται σαν κανονικές δισδιάστες φωτογραφίες αλλά φορώντας τα ειδικά γυαλιά αμέσως αποκτούμε την αίσθηση του βάθους πεδίου και των όγκων των αντικειμένων.
Η συλλογή τριδιάστατων φωτογραφιών με “τα κλεμμένα γλυπτά της Ακρόπολης στο Βρεττανικό μουσείο” αποτελείται από 4 ενότητες (μετόπες, αετώματα, ζωφόρος, ερέχθειο) οι οποίες περιέχουν συνολικά 180 τρισδιάστατες φωτογραφίες. Το μέσο μέγεθος των έργων είναι καμβάδες 1,1 επί 1,6 μέτρα.

Ο θεατής αυτής της συλλογής μπορεί να απολαύσει τα συγκεκριμμένα εκθέματα βλέποντας συναρπαστικές λεπτομέρειες σε τρεις διαστάσεις τις οποίες δεν μπορεί να δει ακόμα και αν επισκεφτεί το μουσείο στο Λονδίνο. Ο φακός έχει πλησιάσει τόσο κοντά στα γλυπτά όσο μόνο οι κατασκευαστές-γλύπτες στην αρχαιότητα και οι αρχαιολόγοι-συντηρητές σήμερα.

Ο σκοπός της έκθεσης (εκτός του χαρακτήρα διαμαρτυρίας) είναι ενημερωτικός-εκπαιδευτικός. Για αυτόν τον λόγο το κάθε έργο συνοδεύεται από επεξηγηματικό και τεκμηριωμένο κείμενο περίπου 10 λέξεων και σήμανση στο σχέδιο κάτωψης του Παρθενώνα που δείχνει το ακριβές σημείο από το οποίο αφαιρέθηκαν τα γλυπτά. Για τον ίδιο λόγο τα έργα είναι από χοντρούς ατελάρωτους καμβάδες που θα κρεμαστούν με ειδικές βαρυτικές ράβδους ώστε εύκολα, μετά τον 1ο σταθμό της έκθεσης τους στην Αθήνα, να μπορούν να ταξιδέψουν και να παρουσιαστούν σε απομακρυσμένα σχολεία της Ελλάδας.